چگونه می توان به کنترل موقعیت محوری برای محصولات موتور دست یافت؟
در طول کار یک موتور، ایده آل ترین حالت این است که هسته های آهنی استاتور و روتور به صورت محوری در یک راستا قرار گیرند و حداکثر طول آهن موثر را تضمین کند. با این حال، در شرایط عملی، به دلیل گرمای تولید شده در حین کار موتور، قطعات منبسط می شوند و بنابراین نیاز به تعیین انتهای متحرک و انتهای ثابت مطابق با ساختار واقعی موتور دارند و فاصله های محوری لازم را ایجاد می کنند. علاوه بر تغییر شکل حرارتی معمولی، ناهماهنگی هسته های آهنی استاتور و روتور می تواند در حین کار موتور به دلیل نیروهای مغناطیسی رخ دهد که منجر به حرکت محوری روتور موتور می شود. پیامد مستقیم این موضوع، ناهماهنگی بین استاتور و روتور و در نتیجه نیروهای محوری بر یاتاقان ها است.
برایموتور الکتریکی محصولات، حصول اطمینان از تراز کواکسیال چندین سطوح استوانه ای در جهت شعاعی می توانند الزامات عملکرد مکانیکی شعاعی را برآورده کنند. کنترل خط مرکزی مغناطیسی از حرکت محوری جلوگیری می کند.
در پرداختن به این موضوع، مفهوم خط مرکزی مغناطیسی را معرفی می کنیم. میدان مغناطیسی موتور الکتریکی عمدتاً در شکاف هوایی بین استاتور و روتور که به عنوان "میدان مغناطیسی شکاف هوا" شناخته می شود، آشکار می شود. در یک موقعیت خاص، خطوط میدان مغناطیسی شکاف هوا همگی عمود بر محور چرخش هستند و هیچ جزء محوری ندارند. این موقعیت به عنوان خط مرکزی مغناطیسی نامیده می شود. اطمینان از اینکه خطوط میدان مغناطیسی واقعی محصول به شدت با طراحی مطابقت دارند، نیازمند تجهیزات و فرآیندهای خوب برای تضمین است.