Tijdens de werking van een motor is het de meest ideale situatie om de ijzeren kernen van de stator en de rotor axiaal uitgelijnd te hebben, waardoor een maximale effectieve ijzerlengte wordt gegarandeerd. In praktische situaties zullen de componenten echter, als gevolg van de warmte die wordt gegenereerd tijdens de werking van de motor, uitzetten en vereisen dus dat het beweegbare uiteinde en het vaste uiteinde worden bepaald in overeenstemming met de feitelijke structuur van de motor, waardoor de noodzakelijke axiale speling overblijft. Naast de normale thermische vervorming kan tijdens de werking van de motor een verkeerde uitlijning van de ijzeren kernen van de stator en de rotor optreden als gevolg van magnetische krachten, wat leidt tot axiale beweging van de motorrotor. Het directe gevolg van dit probleem is een verkeerde uitlijning tussen de stator en de rotor, wat resulteert in axiale krachten op de lagers.